مسجد امام اصفهان یکی از مهمترین بناهای عصر صفویه است.
که پیشتر به نامهای مسجد شاه، مسجد سلطانی جدید و جامعِ عباسی شهرت داشت.
این بنا از شاهکارهای معماری، کاشیکاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است.
مسجد امام، نمایانگر اوج هزار سال مسجدسازی در ایران به شمار میرود.
مسجد امام اصفهان که به مسجد جامع عباسی شهرت دارد یکی از مساجد تاریخی و دیدنی میدان نقش جهان اصفهان میباشد.
این مسجد در دوران صفوی ساخته شد و یکی از بناهای مهم معماری ایران به شمار میآید.
یکی از نکات جالب در این مسجد انعکاس صوت در مرکز گنبد جنوبی است.
مسجد امام اصفهان مسجدی است 4 ایوانی با ابعاد 100 در 130 متر و صحنی وسیع.
ایوان جنوبی این مسجد با دو مناره باریک و بلند به ارتفاع 48 متر تشکیل شده است.
ایوان شمالی این مسجد از طریق یک دهلیز به ورودی اصلی که بر روی میدان باز میشود متصل شده است.
و ایوان های شرقی و غربی برخلاف شیوههای مرسوم در مسجدهای ایران به اطاقهای گنبددار منتهی میشوند.
که از طرح مسجد جامع تیموری سمرقند (معروف به بی بی خانم)، اقتباس شده است.
یکی از این شبستانها(شبستان شرقی) بزرگتر و سادهتر است.
و دیگری(شبستان غربی) کوچکتر و تزییناتی با کاشیهای خشت هفت رنگ میباشد.
و محراب آن از زیباترین محراب های مساجد اصفهان است.
مجموعاً هفت سنگاب در این مسجد وجود دارد.
این اثر در تاریخ 15 دی ماه سال 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
مسجد امام اصفهان با تکیه بر تجربیات گذشتگان در طرح بنا و تزیینات، بهنهایت اوج تحول معماری مساجد در ایران نایل میآید.
با آنکه برنگاره (= پلان) آن براساس مساجد 4 ایوانی رایج در ایران، و اسلوب بنایی و شکلهای معماری آن اساساً دنبالهرو نمونههای گذشته (از جمله مسجد جامع اصفهان) است، نمونه بارزی از تدابیر معماران در ترکیبهای نوین برگرفته از سنتهای کهن معماری ایران به شمار میآید.
از جمله ابداعات این بنا، الحاق دو مدرسه ناصری و سلیمانیه در جبهههای جنوب شرقی و جنوب غربی به صحن مسجد است.
که هر یک به شکل مستطیلی با طاقگان به دور صحنها و ایوانهای کوچکتر به موازات شبستان مسجد قرار دارند.
افزون بر آن، با وجود عظمت و گستردگی سطح و ارتفاع بنا و پیچیدگی برنگاره مسجد، تناسب اجزاء ساختمان دقیقاً رعایت، و قرینهسازی در حد اعلا حفظ شده است.
از دیگر تدابیر معماران و طراحان بنای مسجد، رابطه آن با میدان است.
ناهماهنگی محورهای میدان با دو مسجد واقع در دو ضلع آن (امام و شیخ لطفالله) چند تن از محققان را به تعمق واداشته است.
ظاهراً برنامهریزی و نخستین مرحله اجرای طرح میدان در 999 یا 1000 قمری، یعنی حدود 20 سال پیش از شروع ساختمان مسجد امام بوده است.
ظاهرا میدان در این مرحله صرفاً برای «چوگان بازی و اسب تازی» مسطح شده بوده و از اینرو، نیازی به برابری محور آن با قبله نداشت.
مرحله دوم احداث میدان مربوط به سالهای 1011 و 1012ق/1602 و 1603میلادی است.
که شامل بنای سر در قیصریه (بازارخان) و بازارهای اطراف میدان و مسجد شیخ لطف الله و عمارت دو طبقهای در جهت غربی میدان بود.
که بعداً به ساختمان 5 طبقه عالی قاپو تغییر یافت.
بر این اساس تصمیم به بنای دو مسجد در این میدان مدتی پس از طرح و نخستین اجرای آن گرفته شده است و در نتیجه، محورهای داخلی مساجد با محور میدان برابری نمیکند.
معمار مهندس آن استاد علیاکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محبعلی بیک الله بودهاند.
و خوشنویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی در آن کتیبه نگاری کردهاند.
بازدیدها: 517
برای کسب اطلاعات بیشتر، آمار بازدید
سایر وب سایت های وابسته و ...
در تلگرام به صفحه زیر مراجعه نمایید.
امتیاز کاربران
واقعا آثار تاریخی اصفهان بی نظیره
ممنون عالی بود