سازه های آبی شوشتر

سازه های آبی شوشتر، یک سیستم آبیاری پیچیده با قدمتی طولانی است که درشهر تاریخی شوشتر در استان خوزستان قرار دارد . طبق مطالعات، عمر این اثر به قرن ۵ پیش از میلاد و به دوران هخامنشیان و حکومت داریوش بزرگ می رسد .

سازه‌های آبی تاریخی شوشتر مجموعه‌ای به هم پیوسته از پلها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می‌کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان، جهت بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌اند.

از رود کارون یک مجرای جدا شده است و در اصل یک خندق در اطراف شهر بوجود آمده است تا دشمن نتواند به راحتی وارد این شهر شود . بر روی خندق پل هایی ساخته شده و روبروی هر پل یک دروازه قرار گرفته است .

در ساخت این سازه سیستمی قرار گرفته تا آب را از قنات ها به انبار های اختصاصی خانه ها ، ساختمان ها و آسیاب های آبی هدایت کند . این تونل ها مصرف دیگری نیز داشته اند و در زمان بسته بودن دروازه ها آب را در خود ذخیره می کرده اند . این سیستم آبی در قرن ۱۹ دیگر مورد استفاده قرار نگرفته است ولی امروزه می توان اثر قنات ها را در سرداب خانه های شهر یافت .

در شوشتر ۱۷ مجموعه باستانی گمانه زنی شده و تمامی این محوطه ها به ثبت ملی رسیده است . یکی از این آثار «مجموعه سازه های آبی» است که در ۵ تیر ماه ۱۳۸۸ در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر سویل اسپانیا با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به صورت یک جا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده است. بقیه ی آثار این مجموعه عبارتند از :

بند میزان، برج کلاه فرنگی، رودخانه دست کند گرگر، پل بند گرگر، مجموعه آبشارها و آسیابهای آبی، بند برج عیار و نیایشگاه صابئین، بند ماهی بازان شوشتر (بند خداآفرین)، قلعه سلاسل، کانال داریون، پل بند شادروان، بند خاک، پل بند لشکر و پل شاه علی، بند شرابدار .

بازدیدها: 43