آتشکده یزد

آتشکده یزد یکی از بناهای مقدس زرتشتیان است که به آن «آتشکده بهرام» یا «آتشکده وَرهُرام» نیز می گویند. این بنا در خیابان آیت الله کاشانی شهر یزد واقع شده است . به طور کل آتشکده‌ها از باستانی‌ ترین دوران، بدون زرق و برق و ساده ساخته می شدند و این آتشکده نیز مستثنی نبوده و تنها شامل ساختمان و باغ مشجری است که در آن از آتش مقدس نگهداری می‌شود.

سبک معماری ساختمان آتشکده که در وسط حیاط واقع شده از معماری آتشکده‌ های پارسیان هند تأثیر گرفته است که حدود ۲۱ متر از سطح زمین بلندتر است و برای رسیدن به ورودی آن باید از ۸ پله بالا رفت . نگاره فَرَوَهَر و سرستون‌ های سنگی، زیبایی ویژه‌ ای به ساختمان بخشیده‌ اند. این سرستون‌ ها و سنگ‌های گلدار پای دیوارها، هنر دست هنرمندان اصفهانی است که در اصفهان سنگ‌ ها را تراشیده و سپس تا یزد برده‌ اند. کاشی‌ های نگاره فروهر بالای سردرِ ورودی نیز توسط هنرمندان کاشی‌ کار یزدی انجام پذیرفته است. در داخل ساختمان، دیوارها با تصاویر زرتشت و جمله‌ هایی از کتاب مقدس اوستا تزئین یافته‌ است.

در ورودی بنا حوضی مُدور و بزرگ  قرار دارد که به رسم دیگر حوض‌ های دنیا کف آن به وسیله بازدیدکننده‌ ها با سکه‌ های ریز و درشت پول فرش شده است.

اتاق نگهداری آتش مقدس، در وسط ساختمان (دور از تابش خورشید) قرار دارد و در اطراف آن اتاق هایی برای نماز و نیایش طراحی شده اند.

آتشی است که در این آتشکده می‌سوزد اهمیت و اعتباری بسیاری به آتشکده یزد بخشیده است و به گفته زرتشتیان ارشد، آتش آن که آتش ورهرام نامیده می شود، ابتدا از آتشکده واریان پارس به عقدای یزد منتقل و مدت ۷۰۰ سال در آنجا نگهداری می شد. سپس به ترک آباد اردکان آورده شد و در آنجا ۳۰۰ سال روشن بود تا اینکه از آنجا به یزد آورده شد و در محل کنونی آن روشن است. قدمت آتش این آتشکده به بیش از ۱۵۳۵ سال می رسد.

اما ساختمان آتشکده پیشینه کهنی ندارد. این بنا در آبان ماه ۱۳۱۳ خورشیدی با سرمایه اهدایی انجمن پارسیان هند در زمینی که از سوی چند تن از زرتشتیان ایران از جمله برادران امانت به نام پدرشان اردشیر مهربان رستم امانت وقف شد، ساخته شد .

اکنون آتش سپند و کهن، درون مجمر بزرگی از جنس برنز است و شخصی به نام «هیربد» مسوول روشن نگه‌داشتن آن است و بازدید کننده‌ ها فقط می‌توانند از پشت شیشه آتش مقدس را نظاره کنند چرا که نَفَس‌های آدمی‌ نباید با آتش پاک برخورد نماید.

این اثر در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۷۸ به شماره ۲۴۳۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بازدیدها: 174