آتشگاه اصفهان از بناهای تاریخی شهر اصفهان و از یادگارهای ایران باستان است.
این بنا بر بالای کوه آتشگاه در 8 کیلومتری غرب اصفهان و به فاصله 2 کیلومتر بعد از منارجنبان و نزدیک رودخانه زاینده رود واقع شده است.
آتشگاه اصفهان یکی از بناهای تاریخی شهر اصفهان و همچنین از یادگارهای ایران باستان میباشد.
ساخت این بنا به دوران ساسانی یا پیش از آن نسبت داده شده است.
این اثر از نظر بزرگی سومین اثر موجود در شهر اصفهان است.
آتشگاه اصفهان از خشت های بزرگ با ملات خاک رس ساخته شده است.
آتشگاه اصفهان یا کوه آتشگاه در غرب اصفهان در خیابان آتشگاه قرار گرفته است.
این بنا بر روی کوهی در نزدیکی رودخانه زاینده رود قرار دارد.
تپه آتشگاه از جنس سنگهای رسوبی میباشد.
که تراز پایینی آن در ارتفاع 1610 متر از سطح دریا و فراز آن در ارتفاع 1715 متری از سطح دریا قرار گرفته است.
آتشگاه اصفهان
بنای آتشگاه، آتشدانی بزرگ و مدور با دریچههای متعدد است.
این ساختمان از خشت های گلی خام به طول و عرض 40 سانتیمتر و قطر 14 سانتیمتر ساخته شده است.
و مصالح، خشتها، گل و سنگ ریزه و نیهای ساحل زاینده رود هستند.
از نظر زمین شناسی این تپه در دوره کرتاسه تشکیل شده است.
آتشگاه اصفهان
پایههای بزرگ و خشتی بنا، از میانه تپه آتشگاه آغاز میشوند و به ستونهایی محکم تبدیل میشوند که در گذشته اتاقهایی روی آنها قرار داشته است.
بنایی گرد در بالای تپه وجود دارد و هیچ بنایی بلندتر از آن ساخته نشده است.
این بنا دارای اتاقها و ساختمانهایی در 4 جهت تپه بوده است.
و این اتاقها دارای 8 گوشه است و در هرگوشه یک پنجره رو به بیرون دارد.
درباره قدمت و کاربری بنای آتشگاه در بین مورخین و صاحب نظران اختلاف نظر وجود دارد.
بنای آتشگاه را به خاطر استفاده از چوب در میان بافت خشتهای دیوار و همچنین معماری آن منصوب به معماری به سبک بین النهرین میدانند.
بر اساس یافتههای گروه باستان شناسی از کشور ایتالیا به سرپرستی باستان شناس معروف ایتالیایی پروفسور گالدیری:
طول عمر مصالحی که در بنای آتشگاه به کار رفته است متعلق یه حدود 1400 قبل از میلاد مسیح میباشد.
اما قدمت و معماری این بنا تنها عامل شگفتی نیست.
بلکه مسئله دیگری که باعث تعجب شده است این است که در هزاره سوم پیش از میلاد در استان اصفهان و حدود بختیاری امروز قوم و یا اقوامی نیز زندگی می کردهاند.
آتشگاه اصفهان
بنا بر این مسئله گروه پژوهشی پروفسور گالدیری عمر این بنا را تا 7 هزار سال هم تخمین زده است.
و احتمال این رادادهاند که یک بنا مشابه این بنا در بین النهرین موجود بوده باشد.
منابع باستان شناسی ایران میگویند که مهمترین آتشکدههای عهد ساسانی عبارتند از؛
آذر فرنبغ، آذر گشسب و آذر برزین مهر که آتشگاه اصفهان یکی از اتشکدههای مهم بعد از این آتشکدهها بوده است.
معماری باستانی بنای آتشکده، به خوبی نمایانگر دیرینه تاریخی آن است.
سازه عظیمی که هر گوشهاش107 متر طول داشته و مانند دژی نفوذناپذیر است.
آثار باقیمانده از بنا نشان میدهد که این سازه دارای 5 طبقه بوده و اکنون فقط 2 طبقه از آن دیده میشود.
آثاری از ستونهای بلند و محکم از میان کوه تا اتاقک بالای کوه و اتاقهای متعدد دیگر استوار روی آن ستونها نیز قابل مشاهده است.
آتشگاه اصفهان
در حال بالا رفتن از کوه، ممکن است چشمتان به آثار به جای مانده از پلههایی بخورد که در میان دل کوه ساخته شده بودند.
و اکنون فقط اثری ناچیز از آن ها باقی مانده است.
همچنین پایههای باقیمانده بر دیوارهها، نشان میدهند که در طی قرون گذشته، این سازه دارای گنبدی دوار و بلند نیز بوده است.
آتشگاه اصفهان در سال 1330 با شماره 380 در فهرست آثارملی ایران به ثبت رسیده است.
بازدیدها: 70
برای کسب اطلاعات بیشتر، آمار بازدید
سایر وب سایت های وابسته و ...
در تلگرام به صفحه زیر مراجعه نمایید.